Hazan Şiiri - Tülay İçen

Her ölüm erkendir.
Sensizlik hergün bir ölüm.
Bu benim kacıncı ölümüm.
Yaşarken ölmek bu herhalde.
Vurgun yemiş gibiyim,
Sensizlik benim her gün ölümüm.
Sürgündeyim,beni yordu bu diyar.
Yaşarken ölmek bu....
Yaşamak ne? biliyormusun anlat,
Anlata bilirmisin bu yaşamı....
Ölüm..
Ölümü sor bana işte onu biliyorum.
Benim yaşamım ölümün ta kendisi.
Ağlıyorum sessiz sessiz.
Eylül ne zaman gelse o kanına girmeyen hançer,
Bir kez daha saplanır yüreğime.
Karanlık günlerimin başlangıcı Eylül.
Benim yarımı alıp götüren hazan ayı.
Hüzün yine karabulut gibi kapladı,
Bedenimi, ruhumu.
Hasret yine yakıyor beni.
Sensizlik yüreğime saplanan bir hançer.
Bekliyorum O kara treni,
beni sana getirecek o tren.
Nezaman kalkıcak O tren.
Biliyorum boş düşünceler,
Bu saatten sonra bütün Eylüller
Hep böyle acı vericek.
Seni seviyorum ölüme kadar
Ölümden sonra bile.

07/10/2000