* Hazan * Şiiri - Enver Hergüler

Uçuyordum yükseklerde çift kanat
Bir kuş misali
Kendi gücümün zirvesinde
Pür neşe gamsız ve de
Mutluluktan elbette
Uçuyordum durmadan
Alçak bulutların üstünde
Bazan yükseklerinin altında.
Hayli yol kat ettim engebeli ve düz
Hedefime uçuyordum gece gündüz
Huzurlu güçlü ve rahat
Bazan masmavi berrak semalarda
Bazan siyahtan mada çoğu tozpembe
Bulutları aşıp uçuyordum
Zirvelerde hedefime doğru
Olabildiğince mutlu güçlü ve rahat
Fakat...

Fakat...
Aman ya Rabbim o ne!
Titanik faciyası misali
Suratıma aniden çarpan
O buzuldan da sert ve soğuk
Ve kapkara bulutlar
Kahbe felekle iş birliği yaparcasına
Zaman yada bir an bile tanımadan
Ve bana hiç acımadan
Kırdılar kırk yerinden kanadımı kolumu
Yıktılar dünyamı...

Şimdi ben tek kanat boynu bükük
Olabildiğince mutsuz güçsüz ve huzursuz
Tutunabilecek bir dalım olmaksızın
Düşüyorum dipsiz ve karanlık dehlizlere
Hızla düşüyorum
Sonsuza dek sürecek sandığım
Ve fakat farkına varamadığım
Mutluluğuma
Hedefime bir dah asla ve de asla
Ulaşamayacağımı bile bile
Düşüyorum kibilir nereye kadar
Ve bulutlar hala kap kara ve soğuk
Olabildiği kadar...