yapraklar sararır, rüzgâr usulca döker,
güneş solgun bir tebessüm bırakır geride. Dallar çıplak kalır, gökyüzü gri bir örtü;
anılar dökülür toprağa, sessiz bir hüzünle. Ama kökler derinlerde saklar baharı,
kışın altında filizlenir umut, yeşil bir sır. Sonra bir sabah, tomurcuklar patlar sessizce;
hazan biter, hayat yeniden çiçeklenir coşkuyla.
Ali Ulvi Tutkun
Kayıt Tarihi : 3.11.2025 13:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!