Hazan. Şiiri - Hüseyin Muşmal

Hazan
Hazana ermedi, şu garip gönlüm,
Gök iken biçilmiş güllere döndüm.
Geçer mi bu halde, şu kalan ömrüm?
Ateşi içinde küllere döndüm.

Doluya doldurdum, dolu almadı,
Denedim boşuna, boşu dolmadı,
Lokmandan istedim, çare olmadı,
Durmadan yakaran dillere döndüm.

Elimden geleni yaptım, durmadım,
Hep hayrı düşündüm, şerre yormadım,
Gelenden, gidenden hesap sormadım,
Penceresiz kalmış, tüllere döndüm.

Yine de her daim bu canım yandı,
Kim bilir kaç kere nelere kandı?
Bilmeden yeniden nasıl inandı?
Kıymetsiz çullara, pullara döndüm.

Eşref ne köy olur ne de kasaba,
Kaç kere nefsini çekti hesaba,
Ömrünü yok yere ederek heba,
Hercai yaşayan kullara döndüm.