Hazan Şiiri - Ramazan Danış

dünyanın merkezine yolculuk.
İmtihanla denildi
Trende yer almak
istersem bedeline katlanırmısın
Sen varsan hüküm Umrumda değil Di
Sarraf hassasiyeti gibi
İçimi kapladı hassasiyet
Birbirimize kestiler cezamızı
Kulun imtihanı kul ile dir
Şehrin dağları bize kaldı.
Ya mecnun olup Deleriz dağı
Ya da sımsıkı sarılıp şehri sen de
seni de koynumda anlamaya çalışmak
O sensin sen o sun artık
Sınav zor yerden geldi
Benim sınav konum olduğundan en zor sorusun
Beni sınamak istedin ise içimde küt küt atan
Ve sadece göz ucunla bak dediğim
Dünyalıklara kapılma
Seni tanımak seni aramaktan geçer
Başımı alıp başımdan uzaklara götürürken
Bir yol kenarında
Tahta barakalı mekan semaver çayı tadında özlüyorum
Yaralarıma iyi geliyor sanki
Çay ve uzaklara dalan gözlerimde seni aramak
Sanki herkes haklı da bir haksızım ben suçluyum
Ve bir benim yok yaşamaya hakkım
Ben de atan bir kalp yok
Sen yoktun mesela
Seninle varlığını hissettiğim yerin adı oldu Seni sevmek mi güzel di
Güzel olan seni sevmekmiydi
Belki de zamanın küflü teknesinde gelecek hayalimi kurmaktı
Hayallerin boş beleş olduğunu gelecek gösterdi
Geçmişim geri gelecek mi
Gelecekten ötesini göstermek için
Geçmiş büyüdükce büyüyor
Hazan mevsimlerimle döktüğüm yapraklar arasında mı aramalıym.
Yoksa bir köşe ağlamalarımın damlamasındamı
kim bilir. Bir ben bilmiyorum
Her gece köfte dumanının arasından ilk sen çıkarmısın diye bekleyişle
Sırf duman dağılmasın diye ısmaladığım yol geçen hancı sı bilir mi
Bir yol kenarında
Tahta barakalı mekan semaver çayı tadında özlüyorum
Yaralarıma iyi geliyor sanki
Çay ve uzaklara dalan gözlerimde seni aramak Burnum kokuna rastlaşıyor. Beyaz giyinilmiş bir akşamüstü
Sanki herkes haklı da bir ben suçluyum
Ve bir benim yok yaşamaya hakkım
Ben de atan bir kalp yok
Sen yoktun mesela
Seninle varlığını hissettiğim yerin adı oldu