Mevsim hazan idi.
Şarkılara ve şiirlere sığınıyordu yüreğim.
Ve zaman, ölümü bile güzelleştiriyordu,
onun elinin değdiği yerde
çiçekler açıyordu sanki.
Ve geceler, bizi bir kılıyordu.
Çünkü geceler, şairler ve delilerin idi.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.