Her hazan mevsimi geldiğinde
Doğayla baş başa kalmak istiyor insan
Şehrin derdi ve uğultusu
Yoruyor insanın zaten yorgun olan ruhunu.
Çıkıp baktım dağlara, ovalara
Sevdanın ateşi eğer
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Devamını Oku
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
İnsan nasıl en yorgun, çaresiz, bitkin halinde silkelenip yeniden ayağa kalkmak, bedenen fikren güçlenmek ister ya; hazan da öyledir bana göre, önündeki kışın zorlu şartlarından bahara savurur doğayı tüm gücüyle... Hazan umut, bahar sonuçtur... Saygılarımla,
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta