Hazan Şiiri - Hikmet Aslan

Yapraklar dökülmüş, dallarım çıplak,
Mevsim bahar degil artık hazandır.
Nereye el atsam verimsiz toprak,
Şehrin ortasında gönlüm zozandır.

Türkümü çaldılar sazım kırıldı,
Mısramla yarime tuzak kuruldu,
O Coşkun yüreğim sustu, duruldu,
İçimde haykıran dertli ozandır.

Sen lanet okurken kutsal günüme,
Bütün acıları yığdın önüme,
Söversem, hep aşkla geçen dünüme,
Tek suçlu alnıma seni yazandır.

Hayat bir yarıştı, kaybettim işte,
Artık gözüm yoktur kuruda yaşta,
Yüzkırk mevsim daha yaşarım kışta,
Kalbim tuzaklara düşmez sazandır.

Üstüme oynandı yalan ve hile,
Şerefsiz anılıp düşmüşüm dile,
Ben bana yeterim fazlayım bile,
Lakin yaşlı gözler tövbe bozandır.

Ben nerde, kahraman olmak nerede?
Ben ki sussuz kaldım sulak derede,
Çaresizim, umudum yok çarede,
Naz çekemem, gönlüm kırık nazandır.

19:16
16.11.2013
Sultangazi/ istanbul