Hazan Şiiri - Fatih Ataşçi

Baharların ölümcül sisi gibisin her gece.
Akşamların tütüncül hüznüyle solarsın.
Duman altı yalnızlık var ruhunda.
Yaprak yaprak dökülen hazan mevsimisin

Ben meşakkatiyim ömrünün.
Ben gülerken ağlanıyım gül yüzünün.
Ben tutunamadığım dalıyım yaşamının.
Ben yokluğunun yokluğuyum varlığının,

Biz çiçekleri dökülmüş hazanıyız sevdanın.
Düşüne düşüne ölürüz.
Halka halka yalnızlık büyür içimizde.
Biz varlığın varlığında yoklukla tükeniriz.

Atılırız yalnızlığın kör kuyularına.
Dağılırız yaşamın köz köz olmuş kederleriyle.
Hazan; bir katilin gözbebeklerine bürünen karanlıktır içimizde.
Zincirlerini kıralım hayatın neşeyle.
Dolalım anlayan gönüllerin ritmiyle.

22.03.2015
Fatih Ataşçi