Hazan 2 Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlı Er

Hazan kokuyor
Şu huzurlu sabahın yelinden
Huzur verse’ de, sabahın ılık serinliği
Sıcaklardan çıkmış geliyor
Yine şu gamlı hazan
Kapıları çalan, bir haberci gibi..

Kimi sever de açar kilitli kapısını
Girsin diye hazana.
Sevenleri, varsın sevsin
Ben sevmem.
Ben sevemem,/çünkü o gamlı
Hep hazanda kaybetmişimdir ben yakınlarımı
Tıpkı yapraklar gibi bir, bir almıştır soy ağacımdan
Düştüler.
Aldı hazan birer, birer yakınlarımın canlarını.

Ne güzel serin bir hava
Şimdi şu esen
Mutluluk veriyor huzur veriyor nefes alan insana
Canları alan
Ah bir de şu ölümleri olmasa hazanın.
Tapacağım geliyor, yaklaşan şu hazana.

Renk cümbüşünü yaşarken ağaçlar
Olur ölümler
Ve her gelen hazan, bana çok şeyleri hatırlatır geçmişimden
Ve içime, tarifsiz bir üzüntü çöker.
Çöker’ de,
Anılarım’ da, beni benden eder..

27 Ağustos 2014-08-27