Gözlerimden kalbime inen,
bir yağmur damlasıydın.
Göğüs kafesimden kalbime doğru esen,
bir fırtına,varlığınla üşüten yalnızlığımsın.
Ben senin varlığınla yokluğun arasında ki,
fırtınaya tutulmuş bir yaprak misaliyim.
Seni hiç yaşamadan, bitirmenin yorgunluğundayım...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta