Hazan Şiiri - Zülfü Evin

Hazan gününde baharı bekleyen bülbül
Bir ömür, bahar dilemekle geçer mi?
Bir hana bağlanıp kalan gönül
O yar bir daha oradan geçer mi?

Düşerse dalından yeşilken yaprak
Alır altına bir anda kara toprak
Kurumuş yüzeyi, bağrı çatlak
Gökyüzünden bir damla ma düşer mi?

Takılırsan keder yüklü katara
Yolun düşer ya çıkmaza ya da hara
Adanır meyler saki ile sana
Halden bilmez saki bekler mi?

Geçtim, terk ettim gönül bağımı
Kırdım, talan ettim lalezarımı
Küsüp, terk eylemiş bülbül yanımı
Viran olmuş lalezarda bülbül öter mi?

Alıp çıkarsan bir ceket sırtına
Bakmadan gidersen ardı arkasına
Döner gelirsen bir gün çarptığın kapıya
O kapı bir daha yüzün açar mı?

Sabahtan göründün olmadık yerde
Alıp götürdün, bir anda bin bir derde
Nemler oluştu mağrur gözlerde
Yüzün yarına gamze saçar mı?

Esti baharın seher yelleri
Soldu bizim illerin canı gülleri
Duydum ki göç etmiş, geçmişsin illeri
Yarın bu illere döner mi?