HAZAN
Hazan;
Yaprağın kopuşu dalından.
Sarı, kızıl, kahverengi;
Sarar bahar yeşilini
Tıpkı duygular gibi…
Hazan;
Yeşilin tükenişi,
Diriliğin gidişi
ile,
Gazellerin serzenişi...
Ah! ...
Bu manzara, bu seyir;
Beni maziye götürür…
Son yaprakların
Dal ucundaki tılsımlı sesi;
Öldürür Allah’ım, beni öldürür! ..
Bahara kadar…
Hazan ve hüzün,
İkiz kardeştir!
Hüzün, hazanda gelir.
Hazan, hüzüne yerleşir…
(Denizli, 20 Ekim 2005)
Mümtaz Sami ÖzokKayıt Tarihi : 20.10.2010 00:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!