sevgili hazan,
kim duyar ki sesimizi bunca acı ve karanlıkların ardından.
Kinden zırhını giymiş herkes ve kapatmış gözlerini, bazan iç döker,
bazan ağlar ve bazan bir yağmur damlası gibi inerken usulca nemli toprağın yüzüne,
ayrılığın keskin kokusu sarar etrafı bir menekşe türküsü ve mevsimlerin çıkmazı
mevsimlerin ağır ve hüzam bestesi, hazan şarkısı,
çalar da çalar inceden bir keman, bir ud ve kapanır gözlerin perde perde,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta