Hazal Berivan Şiiri - Hasan Gültekin

Bu can sana tutsak gönül dediğin şu kafeste
Senin azadın bile inan ki bana hüzün olurdu
Aşkınla can buluyordum alıp verdiğim nefeste
Ölürken ruhumda bedenin incecik sızın olurdu

Suçlu olduğun halde sitemler ettin sen bana
Özün gibi olsaydın da keşke tapsaydım sana
Senin bana yaptığını bende yapsaydım sana
O zaman bana söyleyecek bir sözün olurdu

Sen erişilmezken acep ben mi sana kolaydım
Neden doğmuşum ki ah keşke doğmaz olaydım
Bırakaydın da seni ben yalnız sende bulaydım
O zaman yüzüme bakacak bir yüzün olurdu

Ah etmiyorum ki sana sen bilme acıların tadını
Hazal dağ ceylanıdır Berivan törelerin kadını
Doğacak oğluna verirsen eğer sen benim adımı
O zaman belki de seninde bir efsane kızın olurdu.