Haz Alamadım Şiiri - Muhittin Alaca

Nerde kaldın diye, direk sorma hiç?
Dikti, uzdu yollar, tez gelemedim.
Derde saldın diye, bırak sarma hiç,
Aktı, sızdı allar, bez dolamadım.

Yok ettim o paslı, yırtık resmini,
Anmam dedim asla, artık ismini,
Arar oldum yasla, yitik cismini;
Yaktı, tozdu çöller, iz bulamadım.

Karıştı mevsimler, yazlar kış oldu,
Hasret buğu buğu, gözler yaş doldu,
Köprüler harabe, düzler taş doldu;
Yıktı, azdı seller, söz salamadım.

Efkârımı sürdüm, yürek haneme,
Dilim sustu girdim, buruk döneme,
Türküler devşirdim, kurak canıma;
Sekti, çizdi teller, saz çalamadım.

Herkesin rayında, işi yürürken,
Hep cicim ayında, neşe sürerken,
Vuslatın toyunda, düşü kurarken;
Sıktı, üzdü kullar, az gülemedim.

Hayat ki sararttı, serdi dalımı,
Kanadım koparttı, kırdı elimi,
Kanmadı abarttı, vurdu belimi;
Büktü, ezdi yıllar, haz alamadım.