Hayyam Karanlık Şiiri - Muhammet Bekar

Bir meyhane köşesinde,
Şişeler kadehler yanı başımda
Benle beraber,
Karanlıkta alabildiğine dönüyor.
Karşımda, duvarda asılı
Durmuş dedenin nameleri
Derdime derman,
Ama gözlerime yaş
Dil ne söz söyler,
Ne yürek anlatır
Bende ki beni
Kadehlerle boğuşurum
Yalnızım.
Fırtınaya yakalanmış sandal misali
Bir oyana bir bu yana
Hayat bana zor be
Gel artık
Köhne duvarlarda nameler tesellim
Ama çaresizliğim de
Bırakma beni burada
Gel, korkuyorum
Özlemlerimle yok olmayayım
Hayyam karanlık