Hayyam Şiiri - Ali Özenç Çağlar

Yaşlı bir ud ağırdan inler
Parmaklar gezindikçe tellerinde
Tebriz’den, Nişabür’den yukarı
Bir hurmaya yaslayıp sırtını usuldan
Kırgın yüreğini doldurup toprak tasına
Yudumlar Ömer Hayyam
Şarap tadında;
Mırıldanıp son rubaî
Yeni bir yıldızı keşfeder gibi
Bakar uzaklara kürdilihicazkâr ah!
Ud inler, tınısı esmer bir güzele dolanır
Dağılır elyazmaları, uçuşur,
Tebriz halısında hafiften
Semerkant’da yaşlı bir çömlekçi ölür.
Ve tarih uzanır ötesine yüzyılların
Kaç mollanın küfrüdür
Kirletir tinini
Zakkum rengi bir dipnot
Düşer çağımıza
Kızgın halka gibi
Geçer boynuna kör inançları
Kara katrana dönüşür Doğu
Pers dilinde akrepler boğuşur
Oynar nazendeler,
Akşam sabah;
Şiraz’da bir sultan ölür
Yeni bir nihavent türküyü
Mırıldanır tarih, yayılıp zamana
Susmaz mırıltıları kumun, rüzgârın
Çölü geçer kervan, hörgüç tıngırdar
Gölgesi düşer vahaya/ uzar yol
Aynı Ömer, aynı Hayyam, aynı rubaiyat
Yüzyıllar içinden zamana kalır...