Hayy'dan Hû'ya Şiiri - Taş İskele

Bir yüreğim kalmıştı ezelden bâkiye
Issız, ürkek ve çekingen
Ve de giz’lenmiştim bir yüreğin ardında
Seyrediyorken geceyi
Aşk diliyordum,
AŞKtan…

Can, sandığındakileri dökmüştü ıssızlığına
Heybesine düşer miydi?

Titrek bir kuş yüreği elest bezminden aşina
Çekmişti öfkesini de hayattan
Durgun, durağan debisi değişken akarına bırakmıştı yüreğini
Kelimelerle dans ederken
Cümle cambazı olan tebessüm
Derken ip kopsun diledi…

Geldi,
Çıktı geldi
meclisinden titrek bir kuş yüreği.

Belki yorgun
Belki argın
Belki vurgun
Belki yılgın
Hiç düşünmedi
Soyundu sorgusundan yüreğim…

Bıraktığım gibisin dedim
İlk günkü kadar aşksın
Aşkın ölümsüzlüğünü kanatlarında sunmuştu
Tutsam yüreğinden dedim
Tut yüreğimden dedi…
Sandıklarım boşaldı
Hırkasını giydim aşkın yolculuğunun
Derinliği ile aşkın heybesini vurdum sırtıma
Yensiz, yakasız bir gömlekti
Giyemezsin demedi…

Aşk dudaklarını ıslatsın mı dedi
Sustum kapattım gözlerimi
Asılı kaldı genzimde tuz tadı
Vuruldum aşkın, en aşkın haline…

Sarıldım aşka
aşkın yolculuğuna çıktım
adamım dedi aşk
AŞK’a yolculuğunda…

İçimin kuytusunda saklı bir bahçe
Bir çocuk gülümseyişi aşk…
Esmaların ihsasında
İlla Allah
İlla Hû
İlla Vedûd
İlla HAKKiki AŞK….

*
Ayn ışıl ışıl haresinde
Hayy Allah
Nedir bu ikilik ey aşk…

Tövbeler olsun ki
Yine zikrinde aşk

Aşağıların aşağısına kovuldu
İlla Tevvab
Hû Allah
Dedi ilk günah.