Kurum kurum kurulurmuş kel karga(!) ,
Bülbülün sesini örterim diye.
Boşa uğraşmasın leşçi akbaba(!) ,
Kartal kanadını kerterim diye.
Kurbağa(!) dilini içine çeksin,
Fil(!) burnunu görsün, aynaya baksın,
Devekuşu(!) kuma başını soksun,
Yırtınsın kabuğu yırtarım diye.
Tilki(!) kurnazsa da kendine beter,
Manda(!) nın çabası samana yeter,
Sırtlan(!) ömrü artık peşinde biter,
Aslan cüssesini tartarım diye.
Düzen böyle akrep(!) yemez kaymağı,
Çakal(!) , ancak çakalların yamağı,
Ayı(!) kefenine taşır çomağı,
Arının inine dürterim diye,
Yılan(!) buz yüzünü okşasın dursun,
Sinek(!) bataklığa hayaller kursun,
Köpek(!) cami duvarına kudursun,
Kibirli burnumu sürterim! ! diye.
13-OCAK-2008
Arafat ArıkKayıt Tarihi : 20.1.2008 16:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!