Hayvanlıktan çıkış Şiiri - Ahmet Baris Ay

Geceyi yırtıyordu gözleri

Yıldızlı gök ile bakıştılar

Issızlığı ile bozkırın
Kıvrılıp gözden kaybolan yol ile
Dağların gölgelerinden varılan siyah ile
Bakıştılar

Kanlı karanlığında tam tam çalıyordu yüreği

Tunçtan bir heykelin adım atması gibi
Attı adımını

Hiç konuşmayan sadece dinleyen insanlardandı

Bakışlarında
Bir sincap yuvasına kaçardı

Ölüm en güvenli kuytusuydu
En son kaçışını bekliyordu mezarı

Korku ve merak
Sürekli kavga eden erkek kardeşlerdi
Küçücük öfkeleriyle
Yumrukları daha çocuk

Korku ve merak

Hangisi çok coşarsa
O kandırır çocuktaki gözleri

Çatal bıçak tutturmuşlar elimize
Bedenlerden kesip kesip
Kollar bacaklar kelleler yiyoruz
Hiç kan akmıyor
Sadece
Pembe bulutlar yüzüyorlar tepemizde

Dünyayı tatlı sanmışız
Yemişleri öyle diye

Tanrı çoktan çekip gitmiş buralardan
Yıldızların altında
Toprak su ve havayla
Başbaşa kalmış insan

İnsanla başbaşa kalmış
Doğada saklı can

30.01.2010