İnsan adil olmayınca nefsiyle bütünleşti,
Önce türünü katletti sonra Rabbi reddetti…
Doğa ilk düşmanıydı iradesizliğinden,
Nefsin yolunda idi, Rabbi sevmediğinden…
Rabbini dinlese çıkarları uymuyor,
İstisnalar ki hariç ruh ve kalp uyuşmuyor…
Diyor, katledeceğim can bırakmayacağım,
Her ne hayvan var ise hiç acımayacağım…
Bu yüzden de yok oldular türlerim eksildiler,
Yeryüzü hayvanları tarihten silindiler…
Nefsin bencilliği hiç dindirilemiyordu,
Yok, oluş hızlanıyor denge bozuluyordu…
Yasalarım çıkmıyor veyahut caydırmıyor,
Tasarım gerçekleşmez canlarım tükeniyor…
(2016)
Mehmet Tevfik Temiztürk
Kayıt Tarihi : 20.5.2018 14:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!