Ne yüreğimizin sesini bilirler.
Ne gönül ağacımızdan,
bir yaprak dökerler.
garip hayatımızdan,
bir rüzgar gibi gelip geçerler.
Bedenlerindeki sıcaklıktır hayat.
Hızlı çarpan kalbi.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta