İnsan denilen varlık eti, sütü, yünü der,
Rab’bine şükür etmez iş gücünü de bekler…
Dinmez bir sömürü var tabiat varlıklarına,
Rab’bimin kullarına can taşıyanlarına…
Oysa hakkımız yoktur onları kullanmaya,
ilk baxışda vuruldum,
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Devamını Oku
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta