Hayvanlar Alemi Şiiri - Necati Ocakcı

Kuşatmış dağları, kunduzî yüzler
Orman teslim olmuş, çakala, kurda
Aslan yaralanmış, geçmişi özler
Tilkiler iz sürer, dağda, bayırda.

Tavşanla köstebek, nikâh kıymışlar
Altından üstünden, yeri oymuşlar
Kaç delik açıldı, tek- tek saymışlar
Kalmamış yeşillik, mera, çayırda.

Açılan her yerden, çıkmış yılanlar
Nerden çıktı bilmem, çarpıp, çalanlar
Yağmaya başlamış, geri kalanlar
Hayvanlar âlemi, gerçekten zorda.

Ayı bal derdinde, kovan arıyor
Domuz her girdiği, yeri yarıyor
Sırtlanlar leşlerden, hamur karıyor
Kin, vahşet namına, ne varsa burda.

Tosbağa derinden, tank gibi yürür
Vaşak geyik vurmuş, avını sürür
Atmaca yukardan, tavşanı görür
Yaban eşekleri, yerleşmiş yurda.

Elinde zıpkınla, gezerken avcı
Ne yapsın alemde, hâkimle savcı
Herkes idareci, her taraf yağcı
Ceylanlar kaçıyor, zürafa turda.

Kel sıpa neşeden, çifte atıyor
Arılar balına, şeker katıyor
Orman; yorgan, döşek, hasta yatıyor
Ağaçlar kurumuş, sanki bir hurda.

Dedim ya kral bey, yara alınca
Kurda, kuşa bile, muhtaç olunca
İdareyi vermiş, mecbur kalınca
Termometre gerek, namusla arda.

Necati ormana, daldıkça daldı
Bir tek muzu vardı, maymunlar çaldı
Duruma baktıkça, şaşırdı kaldı
Muhabbet kuşları, işmarda, kurda.
Hayvanlar alemi gerçekten zorda.