Aslanlar avlanırken ceylanları tutardım,
Korkudan nerdeyse küçük dilimi yutardım!
Vahşiydi aslanlar, bırakmazlardı peşlerini,
Beton suratıyla kemirirdi leşlerini...
Ne ceylanlar tükendi, ne de aslan üredi,
Hassas terazide hep yeni canlar türedi.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta