Bir horoz dört tiklki haklıyor amma,
Ördeklere divan duruyor artık.
Sıpalar deveyi sokar nizama,
Çifteyle belini kırıyor artık.
Tavşanın aslanı dövmesi yalan,
Şahini avlıyor yerdeki yılan.
Hep kuzular oldu hakkını alan,
Kurtlara tokatı vuruyor artık.
Çocuklar atınca sapan daşını,
Değmeden yıkıyor dağın başını.
Leğenler dolusu bulgur aşını,
Arı bir yufkaya dürüyor artık.
Ballarla beslenen zavallı ayı,
Kedilerden yiyor onca sopayı.
Bu işte karganın yiğitlik payı,
Zürafadan hesap soruyor artık.
Arının yaptığı gübredir dayı,
Beyler sofrasında hep aslan payı.
Farenin şerrinden kaçınca ayı,
Gidip Beyoğlunda geziyor artık.
Ben ceylanım diye tutturdu keçi,
Sincaplar haddini bildirdi gerçi.
Eyüp mahlukata olunca elçi,
Hayatın zevkini sürüyor artık.
Eyüp Şahan
Ankara 27.2.2014
Kayıt Tarihi : 18.5.2014 22:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!