Hayvan Sevgisi Şiiri - Bilal Dedeoğlu

HAYVAN SEVGİSİ
Anam inek beslerdi evimizde.
Sütümüz, peynirimiz, çökeleğimiz, katığımız
Hepsi doğaldı.
Bir de evde ocağı yakar,
Odun ateşinde pişerdi bazlamamız.
Her sabah, yaz kış demeden devam etti bu.
İneğimizin adı Ceren'di.
Çok severdi anam onu ve yavrularını.
Sarılır, öperdi çoğu zaman.
Bir ananın yavrusunu öpmesi gibi.
Köyde bilinçsiz zehirlemeden,
Suyun, yağmurun azlığından
Yok olmuştu otlaklar hepten.
Artık köyde hayvanlar da azalmıştı.
Hak alıp güden sığır çobanı da yoktu.
Evde beslemek epey pahalı oluyordu.
Yem bulsan, para yok.
Para olsa, yem yok.
İş olacak gibi değildi.
Karar verildi satılacaktı Ceren.
Anam zor ikna olmuştu bu satışa.
Üzülüyordu içten içe.
Tüccar geldi, birkaç dakika içinde pazarlık yapılıverdi.
Bir saat sonra araç geldi.
Ceren araca konuldu.
Araca sıkıca bağlandı.
O dakika Ceren anama,
Anam Ceren'e baktı.
İkisinin de gözlerinden damla damla,
Akıyordu gözyaşı.
Ceren gittikten sonra tüm doğallığımız bitti.
Sütümüz, peynirimiz, çökeleğimiz, katığımız
Hepten sevgisiz, lezzetsiz kaldı.
Bilal Dedeoğlu(18.08.2018)