Hayvan Hakkı Şiiri - Zeki Günay

Hayvanları köle gibi satar olduk,
Dallardan kuşu atıp kendimiz konduk.
Kuş kedi ve köpeği kafese koyduk,
Hayvanlara kölelik pazarı kurduk.

Para için kaç hayvanı alıp sattık,
İnsanlığı unutup kenara attık.
Ormanı ağaçları hayvanı yaktık,
Biz nedense hep kendimiz için yaptık.

Hayvana vicdan mı? Yakışmaz dediler,
Kedi nankörmüş yılan ise sinsiler.
Baykuşsa uğursuzdur aman gitsinler,
İnsanoğlu hepsidir bunu bilsinler.

Ne istersiniz konuşmayan hayvandan,
Güya insansınız Âdem ve Havadan.
Eziyet edersiniz vicdan olmadan,
Birde biz insanız derler utanmadan.

Hayvanlar sana yaklaşıp sevgi ister,
İnsanoğlu nedense durmadan iter.
Hayvan aç kalsa da saldırmaz insana,
Hayvana sevgi insan olanda tüter.

Bak hayvanlara nasılda mahzun bakar,
Hayvana eziyet insan olanı yakar.
Gören göz bazen kör bazen şaşı bakar,
Merhametli insanın gözden yaş akar.

Hayvana el salla bak sallar kuyruğu,
Allah emretmedi mi sevgi buyruğu.
İnsan olmak söyleyin bu kadar mı zor,
Ah Âdemoğlu unuttunuz kulluğu.

Bir hayvan yavrusunu nasıl koruyor,
Şaştım kaldım Allah’ım bendim donuyor.
Hayvanlarsa açlıktan ölüp kalıyor,
Kimi insanlık ölmüş kimi soluyor,

Bırakın artık hayvanlar özgür kalsın,
Mutluluk gemisine onlarda varsın.
Sevmek ve sevilmek onlarında hakkı,
Hayvanlar gibi sende yaşayan cansın.

Ozan Zeki hayvan seven insan sever,
İnsan gibi hayvanı da herkes över.
Güzellik kalpte insan olmayan söver,
Çark buğdayını değirmeninde döver

OZAN ŞAİR: ZEKİ GÜNAY
18.08.2018