Hayta ya ne fayda

dalgın bir hüzünüm sevdalarda
yüzünü yüzüme asanda...
yüreğim çığlıkla bıçaklananda
haziran gibi toparlanır
düşerim yollara...
bu kent öyle aç,öyle aç ki
doymaz ayrılıklara...
şiirimi susturdum
dönün bir bakın,
arka sokaklara...
orda yaşam bağrı açık küfürdür
yağmalardan arta kalan...
bitek dikenleri kalmıştır
kirpiye döndüren hayata...
yoksul nefeslerine tutunmak bir de
bu kent arka sokaklarda hep hayta,
bu kenti yıllardır deniz kurtarır
ne fayda!