Haysiyet Şiiri - Önder Karaçay

Birlikte yola çıkmak istiyor insan,
Güvenmek istediği insanlarla,
Güven ve sadakat var diyor çıkıyorsun yola,
İçinde niyetine sakladığı hasedi kim bilebilir?
İnsan da haysiyet olmadıktan sonra...

Zaten şahsiyetsiz insanlarda haysiyet bulunmaz,
İnsanların bütün yaşadığı kaosun sebebi bu
Dünyası gözü gibi bulut olmayan insanda,
Acıma duygusu yok ki ağlasın, ağlayanı anlasın!..

Talan niyetini yalan diline pelesenk etmişlerin,
Düşmüşsen eğer verdiğin yetkiyle eline,
Düşersin kendi yüreğinin acılarıyla diline!...

Güzelliği görmek ve sevmek için görsellik,
Bir bakışla yeter, kötü niyeti anlamak içinse,
Bir ömür tüketirsin, ömrün biter...

Vazgeçmek kırılma noktasıdır kaybetmenin,
Kazananlar hep kazanmak isteyenlerin olmuştur,
Kimin kazandığını kimin çok istediği belirler,
Çok haklı aza karşı eninde sonunda kaybeder.

Adaleti yüksek bir ahlak olarak kabul etmeyen,
Her toplumun başına pislik yağması, mücadele azaldıkça çoğalır,
Lanetli yağan pisliği temizlemeyi de yaşadığımız gibi,
Kimse temizlemek istemez...

Oysa kirli olan kiri temizleyen değil, kiri bırakandır,
Suç kirletene her zaman izin verenin olmasına rağmen,
Çoğunluğu fitne ve fesada karşı aynı çizgide tutmayı başarabildiği ölçüde aşabilir

Mertlik namertliğe boyun eğerse,
Haysiyet para putuna satılır.
Hırsızlık, yolsuzluk altın değerse,
Ahlaklı dürüstlük çöplüğe atılır.