Hayrunnisa Çelebi Şiirleri - Şair Hayrun ...

Hayat çok güzeldir aslında.
Bazen seni yorsa da, yine de güzeldir.
Elin kolun ayağın varsa, yemeğin suyun varsa o acımasız hayat işte sana acıyordur ve daha da güzel oluyordur.
İnsan bazen çok sever. Çok seven insan çok yanılır. Sevdiği onu sevmiyorsa, çok yara alır. Hele o kişi her an gözünün önündeyse, bu; içini parçalamaya yeter de artar bile.
Senin verdiğin değeri sana asla vermez ve seni sevdiğini söyleyip daha sonra da bir köşeye çekilirse ve umursamazca davranırsa; insan bu sefer kahrolur. Çünkü çok sevmiştir. Çok değer vermiştir.
Sen hep dersin, bir kez sesini duysam, yüzünü görsem…

Hayat deyip geçmemek gerekir. O hayat ki seni bazen canından bezdirir Bazen de o kadar mutlu eder ki… Çok seversin, çok beklersin, çok ağlarsın Sanırsın bir gün o da seni sever Ama nafile… Yanıp tutuşmaların, aman ona bir şey mi oldu demelerin boşunadır Çünkü o seni hiç düşünmediği gibi sevmez de Ben hak etmedim dersin… Evet, hak etmezsin de sen çok seversin ama unutma ki karşındaki senden az severse mutsuz olursun… Ve genelde karşındaki seni hep az sever… Ağlarsın, sızlarsın kim için? Ne için? Kendisi bile sevgisi gibi yalan olan birisi için mi? Evet… Sen yalan bir dünyanın yalan bir aşkına kapılmışsındır. şıksın ama maşukun seni düşünmez bile… Sen aşkınla yanarsın, ama aşkınla yakamadıktan sonra sevmenin de boş ve anlamsız olduğunu düşünürsün… Aslında boş değildir. Anlamsız hiç değildir. Sadece senin sevdiğin seni sevmiyor diye bu düşüncelere kapılmışsındır. Belki senin aşkın Rabbine olan aşkından dolayı bu kadar samimidir. Belki seni o çok sevdiğin kişinin sevememesi, rabbinin seni çok sevdiği içindir. Ama gönül laftan sözden anlamamıştır ya bir kere. Yine haylazlık etmeye devam edecektir. Bir umut bir umut diye bekleyecektir. Bekleyin durun saf gönlüm, temiz duygularım… Elbet bir gün seni de senden çok seven Rabbin seni kendi aşkıyla yakıp en sevgili kuluna yar eyleyecektir…

Hayat deyip geçmemek gerekir. O hayat ki seni bazen canından bezdirir Bazen de o kadar mutlu eder ki… Çok seversin, çok beklersin, çok ağlarsın Sanırsın bir gün o da seni sever Ama nafile… Yanıp tutuşmaların, aman ona bir şey mi oldu demelerin boşunadır Çünkü o seni hiç düşünmediği gibi sevmez de Ben hak etmedim dersin… Evet, hak etmezsin de sen çok seversin ama unutma ki karşındaki senden az severse mutsuz olursun… Ve genelde karşındaki seni hep az sever… Ağlarsın, sızlarsın kim için? Ne için? Kendisi bile sevgisi gibi yalan olan birisi için mi? Evet… Sen yalan bir dünyanın yalan bir aşkına kapılmışsındır. şıksın ama maşukun seni düşünmez bile… Sen aşkınla yanarsın, ama aşkınla yakamadıktan sonra sevmenin de boş ve anlamsız olduğunu düşünürsün… Aslında boş değildir. Anlamsız hiç değildir. Sadece senin sevdiğin seni sevmiyor diye bu düşüncelere kapılmışsındır. Belki senin aşkın Rabbine olan aşkından dolayı bu kadar samimidir. Belki seni o çok sevdiğin kişinin sevememesi, rabbinin seni çok sevdiği içindir. Ama gönül laftan sözden anlamamıştır ya bir kere. Yine haylazlık etmeye devam edecektir. Bir umut bir umut diye bekleyecektir. Bekleyin durun saf gönlüm, temiz duygularım… Elbet bir gün seni de senden çok seven Rabbin seni kendi aşkıyla yakıp en sevgili kuluna yar eyleyecektir…