Ulan Hayriye abla
sen ki bir hayal ürünü
kenar mahalle metaforu
okutup büyüttüğün
hani şu demir işçisi
ikinci kocandan olma
kalp ağrısı kızın Meftune
şimdilerde ressam olmuş
her seferinde
öfkeyle fırça darbeleri indirdiği
şövaleyi sana bi türlü
söyletemeyen Meftune
sen ki Hayriye abla
ısrarla şövalye diyen
be hey sancılı gıybet avcısı
meftun olduğum Meftune’yi
ben gibi şair ruhlu bir şövalyeye
reva görmedin ya
alacağın olsun
mahallenin kasabından bir kilo et
manavından bir demet maydanoz
bir demet umut...
Kayıt Tarihi : 3.12.2023 00:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!