Hayriye Şiiri - Hasan Karabay

Hergün bu sokaktan,gelip geçince
İçime bir şeyler,düşer hayriye
Yüzünden tülleri,bir an açınca
Bakışın yaramı,deşer HAYRİYE

Bir ara yok oldun,yollardan sordum
Penceremde öyle,günlerce durdum
Şimdi geçer diye,hayaller kurdum
Düşlerimde cismin yaşar HAYRİYE

Canlandı gözümde,o bitkin halin
Alamam bilirsin,senin vebalin
Kimbilir nerdesin,nedir ahvalin
Endamın aklımdan,geçer HAYRİYE

Pazardan dönerken,elinde file
Taşırken çekerdin,onulmaz çile
İstemezdin yardım,durmazdın bile
Hızlı adımlarla,koşar HAYRİYE

Bak yine güneşli,günlerden birgün
Dalmışım kapıda,bitkin ve yorgun
Bir kadın dolaşır,çaresiz durgun
Bu o,dedim şaşkın,dü'çar HAYRİYE

İnanmadım bir an,yaklaştım ona
Tıpa tıp benziyor,giden kadına
İsmini sorunca,gülerek bana
Pervasızca söyler na'çar HAYRİYE

O iffetli kadın mazide kaldı
Kendisini birden hayata saldı
Çıkmaz sokaklara bir anda daldı
Yudumlar hayatı içer HAYRİYE

Şaşırdım öylece görünce onu
Dekolte giyinmiş bumuydu sonu
Erkekler gözüyle dillerde konu
Etrafa gülüşler saçar HAYRİYE

İşte hayat böyle geçip giderken
Düşene dost olmaz,yar'dan iterken
Hayat girdabına ansız batarken
Kimlerin koynuna,düşer HAYRİYE

Hasan KARABAY
10.4.2010