Balikcilar daha tezgah acmamis..,
Yine bu azgin martlar ucusuyorlar basimda.
8.15 Vapuru neredesin.?
Kosuyor bir koca gobekli-keci boynuzu tuccari,kafasinda gunun satislari..
Ve cebinde gecen hafta'nin bos piyangosu.
Gunesli bir gun ama ruzgar var iskelede bugun.
Dunya hala eskisi gibi hic durmadan donuyor,
Benim olumumden herkez habersiz,
Calistim, okudum ama buyuk bir adam olamadim.
Neden mi bilemiyorum.
Hic kimsenin haberi yok ben'im olumumden.
Pek cok kimsenin cenazeme gelecegini saniyordum,
Sabah uyandirdi beni leylekler tak taklariyla,
Eski bir okul arkadasimin misafir yataginda.
Araladim renkli ve iri cicekli basma perdeyi,
Kirik bir bacanin uzerinde gordum o beyaz melegi.
Fizik hocasi Rustem'in karisi, elleri toz pembe,
Dun gece ettim kendimi misafir bu iki - goz ev'e.
I want to write a 'Love Poem' this evening,
In addition, I want to say that I like difficult Love's pain.
Thus, I understand the finite life's expectancy.
I will write such a poem, where there will be no kisses,
Neither the steamy night's eneven lust,
Nor the sudden longings of unforgotten yesterdays.
DILEK
Bahar ruzgarinin araladigi perdeden,
Gordum gecen yaz ilk defa seni,
Duydum ilk defa Callas’in sesini.
Ilik bir ruzgar kuruttu yeni yeseren tuylerimin terini.
Dudaklarin siyahti,dislerinin arasi acik,
Bizi kiz liselerine goturur siir gunu diye,
kendi siirlerini okurdun.
Ders yerine asik olmayi ogretirdin.
Bilmiyorum simdi gittigin yerde hala siirler yaziyormusun.?
Yoksa avukatlikmi yapiyorsun....?
Son Arzu
Atsinlar ustume bolca kara toprak.
Soylenmesin arkamdan o guzel sozler,
Dokunmasin kuru eller kuru tahtaya,
Soguk Persembe
Soguk bir hava mavi bugun gokyuzu,
Ellerim titriyor yine yalnizim Mariero Istasyonunda.
Ne gun’u biliyorum, ne de tren saatlerini,
Unutulmus gecmisin goruntusu geldi dus’ume
Eski sararmis yapraklar ve de nemli kuru agaclar,
Her agacta renkli bir tablo,
Ucuz bir Picasso kopya.
Dun’un sarhoslugu tam govdemin ortasinda
Anlamadigim bir lisanda ogutluyor Dede torununa.
Ben ise ne aradigimi bilmeden, donuk gozlerle bakiyorum kara topraga.
Bir Cuma aksami Romanya’ninin tam ortasinda Deva parkinda.
Son’u yaklasan bu son 1000 senenin, Aralik ayi’nin son gunlerinde.
Yorgun vucudum ve de duzensiz atan kalbimin varliginda,
Goruyorum yuzumun kirisikliklarini, taze bir Romen kizi’nin tirnak uclarinda.
O’nun pembe ten’i ise yansimis donmus havuz suyunun cam buzunda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!