Nasıl hayret etmem Hayrettin'e,
Ölmeyecekmiş gibi yaşar
Alem gider Mersin'e, O tersine.
Bazen bakar bir çocuğa,
Bakar bakar da ağlar...
...
Ne oluyor anlamam bu Hayrettin'e,
Bazen sebbesiz kahkaha atar.
Bazen akşama kadar yatar da,
Gece yıldızları seyretmeye çıkar...
Sabah olur, ezan okunur.
O gelir evine, akşam namazı kılar,
Bak şu Hayrettin'in işine,
Hala anlamaz.
Akıllı olanın bu alem de işi ne!
...
Bakmayın siz Hayrettin'e
İnci gibi kalbi vardır O'nun,
Kimseye zararı dokunmaz.
Ne dayalı döşeli evi vardır,
Ne altında arabası!
Ne babası vardır, ne anası...
Bazen dalar
Sanki çocukluğunu özler,
Sonra alır sopadan arabasını,
Yine çocuk olur
Uzaklara gider...
...
Nasıl hayret etmem Hayrettin'e...
26.12.2004
Kayıt Tarihi : 6.3.2013 11:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!