Hayret Doğrusu Şiiri - Ümüt Güngör

Görmedin değilmi ezdiğin bendim,
Çayır çimen sanıp gezdiğin bendim,
Omu diye bakıp sezdiğin bendim,
Nasıl görmüyorsun hayret doğrusu.

Kaf dağına çıkan burnun inmezmi,
Gururun kibirin durup dinmezmi,
Sana kendini beğenmiş denmezmi,
Bu kadarda artık hayret doğrusu.

Bir bak seven nasıl ağaç oluyor,
Yaprağı gülü dalıda soluyor,
Zavallının belki ömrü doluyor,
Öyle bir vicdanki hayret doğrusu.

Bakmadım hiç senden başka güzele,
Atmadım yürekten aldım özele,
İstiyorsan biraz daha gezele,
Öyle bir vefasız hayret doğrusu.

Hemde başkasını sevmem diyorsun,
Olur olmaz zaten övmem diyorsun,
Bana bak sen hikaye okuyorsun,
Bu kadar duyarsız hayret doğrusu.