Hayret Şiiri - Mehmet Hanifi Sarıyıldız

Namus beş paralık haysiyet sıfır.
Vasfi Taşyürek'im hayret ki hayret.
Kol gezer kahpelik, mertlikse esir,
Ezilecek hain, eziyor hayret.

Şehirleri parselleyip böldüler.
Başımıza ne çoraplar ördüler.
Biz sustukça, onlar bize sövdüler.
Köpekler başıboş geziyor hayret.

Dölleri var kahbe dinli imansız,
Karıları çırılçıplak tumansız.
Vicdan hiç arama kansız mı kansız,
Höt deyince uçkur çözüyor hayret.

Fikri, bal mumundan mamul bir heykel
Ağzı burnu eğri kafası da kel,
Bir ideal ki tüm dünyaya bedel.
Düzen bozan, düzen veriyor hayret.

Çarşı pazar, ev ev kurşunladılar,
Sokakları bölüp arşınladılar.
Boyumuzu ölçüp arşınladılar.
Kim, kimin mezarın kazıyor hayret.

Vicdan kaldı mı ki azabı olsun,
Tel nerde, saz nerde, mızrabı olsun,
Korkarım, Allahın gazabı olsun,
Kaderi kim yazıp bozuyor hayret.

Adalet ibresi yalpaladıkça
Hak ve hukuk gasp edildi açıkça,
Bizler gafil, bizler ahmak oldukça,
Hainler azdıkça azıyor hayret.

Dostozan'ın sözü bitecek sanma,
Vasfi'm ben aldandım sakın sen kanma,
Kalmadı hiç haya, edep, utanma,
Musluklardan lağım akıyor hayret.

DOSTOZAN-1990