Hayret Şiiri - Ünal Tarhan

Gölü ilk kez görüyor göz
Bu göğü ve çekirdeği içinde güz alacasını…
Makinalar istop ediyor.

Engin bir tutsaklık mı
Arayıp diplerde yadsıdığımız;
Bir ölçüt mü yoksa savrukluğa?

Gündüzün ısı gittikçe düşüyor.

Bir metal parlaklığı suyun içi
Avuç içi kadar,yani şu kadarcık;
Belvü gazinosu muydu o tarihsellik,
Öpüp başımıza koyuyoruz.

Güç günlerden geçtiğimiz belli,
Anahtar deliğe giriyor,çevriliyor hayret!
İşte yine o göl,upuzun,
Yaşıyor aykırı bir susuzluğu,hayret!