Hayret!
Gün sonu fark ettim
Senin varlığını
Oysa
Aynı sokak ve aynı şehrin
Sokaklarındaydım bütün gün.
Simitçi çocuğa.
Marketteki kasiyer kıza adıyla seslendim.
Neden bilmem biran için bile olsa
Seni anıp düşlemedim…
Karanlık örterken şehri
Bir anne adınla seslenince çocuğuna
Adın geldi aklıma
Yalan değil,
İçim titredi
Ürperdim bir an
Birazda utandım kendimden
Ve sonra,
Unutuyorum galiba deyip
İçin için sevindim…
Kayıt Tarihi : 13.1.2011 23:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!