Hayret Şiiri - Kime Hicret

Yanmışım, tutuşmuşum senelerdir
İçimde bir 'Sen' tasavvuru oluşmuş
O içerim dediğim; ruhumla kalbim!
Dünya! Seni hiç bulaştırmasam da olurmuş

Yaktın ve yıktın bir anda
Hayretten akıl ve fikir sarhoş
Nasıl olur bu hal, bu dünyada
'Kalp', 'duygu' ölmüş; madde ise nahoş!

Ne başta akıl kaldı, ne manalı bir iş
Hiç düzelmeyecek mi bu haince gidiş
Boşunamıydı didinip yapılan buncası
Zulüm ne? zalim ve mazlum kim imiş?

Hayat gerçek; gerçek ise madde
Manadan yoksun, karşı değil kalp kalbe
Alışılmıyor şu hallerine dünya senin
Ruhsuzluğun da batsın muhabbetin de