Hayret.! Şiiri - Mehmet Tuncer

Gün sonu fark ettim
Senin varlığını
Oysa
Aynı sokak ve aynı şehrin
Sokaklarındaydım bütün gün.
Simitçi çocuğa.
Marketteki kasiyer kıza adıyla seslendim.
Neden bilmem biran için bile olsa
Seni anıp düşlemedim…
Karanlık örterken şehri
Bir anne adınla seslenince çocuğuna
Adın geldi aklıma
Yalan değil,
İçim titredi
Ürperdim bir an
Birazda utandım kendimden
Ve sonra..
Akşam, geceye bağlanırken
Senden sonra ilk kez
Ne rakı
Ne şarap
Nede votka
Koymadım kadehime
Ama yalan değil yaktım sigaramı
Bir bardak demli çaya bağlanıp
Demlendim…

Gece sabaha yakın
Akvaryumda balıklarım
Kafeste kuşum uykuda
Bardakta mumum bitti
Ve sen şimdi,
Uykulu gözlerin kapıda
Beni bekliyorsundur
Çalmadan girer diye içeri…
ama ben,
İhanetini kabullenemeyen ben
Her aklıma geldiğinde
Şiirler yazıp
Unutuyorum galiba deyip
İçin için seviniyorum…