Hayret Şiiri - Ömer Yılmaz

Safâ hırsızı gönüllerin yorgunuyum
Huzûru ayıklayıp boğan mevsimlerde zaman
Hazân çölünün müebbed hükümlüsü hayat
Tebessüm yok satıyor hayret!

Şiir uzağı ruhlardan gınâ geldi artık
Kılıksız sözler kol geziyor meydanlarda mağrûr
Tamtam tegannîli sohbetlerin tekelinde gün
Zarâfet yok satıyor hayret!

Aşk kaçkını kafalardan bezginim
Nefret oburu kem gözler etrafta sökün sökün
“Sev” deseniz “me”, “me” diye meliyor gürûh
Mutluluk yok satıyor hayret!

Sanat gıcığı düşüncelere illallâh hâldeyim
Yontulmamış modalar tûfânında cân perîşân
Ebâbîl kuşlarından medet beklemekte umut
Güzellik yok satıyor hayret!

İyilik ecnebisi anlayışlardan usandım
“İllâ ben” tezâhurâtının istîlâsında sokaklar
Devir, mâzînin câhiline, bekânın ülküsüzüne esîr
Vefâ yok satıyor hayret!

Kimliğine kör ve sağır kalabalıklardan bunaldım
Elini sallasan bin bir garâbet anlayış geliyor eline
Millîye uyuz, mânevîye firâr batağında bilinç
Bayram yok satıyor hayret!

Din bezirgânlarına kalmadı tahammülüm
Mâbûdu kendisi ahkâmperestler sardı ortalığı
İnsanlığı suç sayan zihinlerle karanlık yer ve gök
İslâm yok satıyor hayret!

Adam görünümlü hunharlardan bîzârım
Aklı ilimden kovgunların insâfında ortam
Saygı prangada, hoşgörü istenmeyen duygu
Dostluklar yok satıyor hayret!

Gül durgun, bülbül suskun, şaşkınım
Duygular sığ, mevsimler karışmış birbirine
Ne Leylâ o Leylâ, ne Mecnûn o Mecnûn
Sevdâlar yok satıyor hayret!

Selâma ırak yaşayışlardan yılgınım
Aklı da havsalayı da es geçer olmuş ilişkiler
Kavgaya çıkıyor sanki amansızca bütün yollar
Barış yok satıyor hayret!

Yaşamak tesellîli dertlerin mağlûbuyum
“Bize göre yaşa” ültimatomları sağanağında ömür
Kâf dağı ardına giden yolları kesmiş eşkiyâ
Özgürlük yok satıyor hayret!