Hayran Şiiri - Hüseyin Çelik

Çok çalımlıydı.
Güzelliğine hayran kalırdı insan.
Yürüyüşüne ah çekerdi,
Ama ne ah.
Yüreği hoplardı insanın,
Beyni zonklardı.
Yaratan ne kadar özenmişti.
Hamuruna bal. suyuna süt katmıştı adeta.
Yemede yanında yat derler ya
Öyleydi işte.
Gören hayran kalırdı
Bütün gönüller onda buluşur,
Uzayıp gider yol olurdu.
Geçilmez dağları geçer,
Çıkılmaz dağları mesken tutardı.
Cesaretliydi de.
Bükülmez bilek,
Yere gelmez sırt on daydı.
Görenin gözü kör,
Duyanın kulağı sağır,
Aşık olanın saçı sakalı ağarırdı.
Çok çekiciydi aynı zamanda.
Gören ne karı be demeden kendini alamazdı.
Gerçekten de; ne karıydı be!