Hayra Yormalıymış Şiiri - Nuran Karaca

bak dağıldık buz gibi meçhullerde,
abartısız sevmeliymiş meğer severken...
sen bana, ben sana, zulümler ederken;
adaletin gücü göz ardı edilmezmiş
yoktu yedekte bir kalbimiz;
kıymetini bilmeliymiş.

düşünmeliymiş, aşkı kuşatmaya alırken
titremeliymiş,etrafını tellerle çevirirken
tıkayıp ağzını bir tek kelime söz ettirmezken
yalanla gerçeği karıştırıp günahına girerken;
suçlar kabul edilmeliymiş.

tutunca öpmeliymiş, parlak alnından
yeni doğmuş bir bebek gibi koklamalıymış,
ismini okumalıymış, tekrarla kulağına
aç açıkta bırakmadan onu sarmalıymış,
cıvıl cıvıl büyümesini seyretmeliymiş.

ah derdimin dermanı ruhumun eşi,
aramızdaki köprüleri yıkan kimdi ki?
ya kimdi akıtan sebepsiz kanlı yaşlarımızı?
hep hayra yormalıymış korkulu rüyaları,
serre yordukça; işte sonu böyle olurmuş.

Susmaz Şiirler
KaracaKIZ