İçim kavruluyordu susuzluktan çöldeydim sanki
İçinde gökyüzü gülen bir bardaktan içeceğim hayatı
Tanıklık edecek habersiz gök, şaşıracak bardak
Art arda boşalacak kadehler gibi ve yeniden dolacak
Son bardak bitene dek hiç ayrılmadı yanımdan
Burnunu çeke, çeke ağlıyordu içimdeki çocuk
Gölgesinde serinlediğim ağaca hayat veren güneş
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta