Haymatlos
Ölü dileklerle üflenen bir mumun dumanı,
bir berduşun şarap kokan duası gibi karıştım
artık pek bir şey ummadığım yeryüzüne.
Adımlarım tekrar etti adımlarını
her nefeste sararmış anıları çektim içime,
durdum.
Bu sondu.
Sarhoş piyanistler kanayan parmaklarıyla çaldılar
kovulmuş küllerle bezenmiş alevden piyanolarını.
Bembeyaz iki başınalı yalnızlığımın azameti
kirlenecek yeri kalmamış ruhumun
zebani çöplüğüne bıraktı kendini.
İçimde ki yerine artık tabutum sığardı belki.
Gidecek bir yerim yok,
eski bir kitabın arasında unutulan yaprak gibi
ölüye bıraktım kendimi hayatta.
Kaldı ruhumda isimsiz kadınların
jiletten elleriyle açtığı yara izleri.
Kayıt Tarihi : 21.7.2022 01:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!