Haykırsam rüzgâr taşır mı size,
Sözlerimdeki derin sızıları ?
Tutabilir misiniz,
Düşen hüzünleri avuçlarınızla?
Anlamazdım sessizliğin böyle gür,
Kelimenin böyle yetersiz olduğunu,
insan ne çaresiz kalıyormuş meğer,
yürümek diyorsun yürüyemiyorsun.
hatta su bile içemiyor insan.
öylesi yakıyor içini.
Bir ufuk var, biliyorum;
Orada tüm gerçekler çıplak,
Adım adım yaklaşıyorum, görüyorum;
Ama anlatamıyorum.
Bir bakış, bir susuş kadar yakın,
Ellerimde titreyen bir zaman.
Sesim boğuluyor derin bir uçurumda,
Ve kelimeler yetmiyor anlatmaya.
içim daralıyor, kimsesizim, yalnızım,
hatta öylece bakakalmışım yaşanmışlara,
biraz hüzünlü biraz yorgunum,
elveda demenin vakti gelmiş sanki,
sırası gelen durmuyor ki hiç.
Kayıt Tarihi : 6.3.2025 18:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!