Fırtınaya kapılıp savrulan,
Kuş yuvasının içinde fırlamış,
Nereye gideceğini bilmeyen yaralı bir kuşum,
Ne yazık ki kalbimden vurulmuşum.
Esen rüzgarlar nefesimi tıkıyor,
Boş yere akıtıyorum gözyaşlarımı,
“Seni unutacağım” diyorum ağlıyorum,
“Bir daha düşünmeyeceğim” diyorum ağlıyorum.
“Kalbimden çıkaracağım” diyorum ağlıyorum.
Ne var be! Na var!
Senden başka seven yok mu? Sus!
Seni unutmaya bu can nasıl dayanır.
Seni düşünmeden durmak mümkün mü?
Hele kalbinden çıkarmak o kadar kolaymı?
Bu aşka ihanet eden utansın mı? UTANSIN! ..
Dertlerin tasaların önüne neden geçilmez?
Acılar huzursuzluklar içinde bu hayat sevilmez.
Tanrının yazdığı yazı asla silinmez.
İçim kan ağlarken hep sabretmeyi öğrendim.
Hayatı kendime bu şekilde dost ettim.
Ayrılık vakti gelmiştir belki hiç bilinmez.
Hayatın getirdiklerine karşı gelinmez.
Dünyanın çilesi bu belki böyle çekilmez,
Haykırmak istiyorum! Kahretsin S.Ç.S.
Kayıt Tarihi : 3.11.2009 08:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!