Haykırmak Şiiri - Haykırasım Var

Katran bir gecenin kollarında buldum kendimi,
Sokak lambalarının loş ışığı vuruyor caddeye,
Yağmur, yavrusunu okşayan bir anne gibi sarıyor bedenimi,
Dalıp dalıp çıkıyor yağmur sularına, botlarım.
Adeta cenaze taşıyor aheste aheste, bedenimi taşıyan adımlarım.

Yılların yorgunluğu sarmış ruhumu,
Hayatın acıları kavurmuş kalbimi,
Gönlüm esir almış aklımı,
Haykırmak istiyorum geceye ve yağmura.

İstemiyorum artık yorulmak,
Kanamasın kalbim bir daha,
Özgürlüğüne kavuşsun aklım,
Ama yok yok galiba aşığım ben yorgunluğa, acıya ve esarete.

Belkide gecenin kalbine mızrak gibi saplanan,
Yağmur sularını kendine tual yapan,
Sonsuzluğu bana gösteren,
Sokak lambalarının loş ışığıdır beni anlayan.

Belkide çisil çisil saçlarımı ıslayan,
Paçalarıma bırakmamacasına yapışan,
Düştüğünde toprağın kokusunu çalan,
Göklerin bağrından kopup gelen yağmurdur beni dinleyen.

Galiba oturmuyor yerine gönlümün taşları,
Ama buldum lokmanın reçetesini,
Yağmuru ışığa tual yapanı,
Işığa varlığıyla değer katanı,
Bana sırdaş gönlüme yaren olanı.